کدامین چشمهـــ سمیـــــ شد که آبـ از آبـ مــیـــ ترسد؟
و حتـــی ذهنـ ماهیگیر، ازقلابـــ مــیـــ ترسد
کدامین وحشتـ وحشیــــ، گرفتهــــ روح دریا را
کهـــ توفانـ از خروشـــ و موج از گردابــــ مــیــــ ترسد
گرفتهـــ وسعتـ شبـ را، غباری آنچنانـ مبهمــــ
کهـــ چشمـــ از دیدگاه و ماه از مهتابـ مــیــــ ترسد
شبـ استـ و خیمهـــ شبـ بازانــــ و رقصـــــ وحشیــــ اشباح
مژه از پلکــــ و پلکــــ از چشمــــ و چشمــــ از خوابـ مــیــــ ترسد
فغان ! زین شهر کجـــ باور، کهــــ حتیـــــ نکتهــــ آموزش
ز افسونــــ و طلسمــــ و رمل و اسطرلابـــ میـــــ ترسد
فضا را آنچنان آلوده، دود نفرتـــــ و نفرینــــ
که موشک همــ، ز سطحــ سکوی پرتابـــ میـــــ ترسد
طنینـ کار سازی همـــ، ز سازی بر نمیــــ خیزد.
که چنگـــ از پرده ها و سیمــ، از مضرابـــ مـیــــ ترسد
سخن دیگر کن ای بهمن! کجا باور توانــ کرد
کهـــ غوکــــ از جلبکــــ و خرچنگــــ از مردابـــــ مـــیــــ ترسد
