کدامین چشمهـــ سمیـــــ شد که آبـ از آبـ مــیـــ ترسد؟

                                   و حتـــی ذهنـ ماهیگیر، ازقلابـــ مــیـــ ترسد

       کدامین وحشتـ وحشیــــ، گرفتهــــ روح دریا را

                                                 کهـــ توفانـ از خروشـــ و موج از گردابــــ مــیــــ ترسد

                    گرفتهـــ وسعتـ شبـ را، غباری آنچنانـ مبهمــــ

کهـــ چشمـــ از دیدگاه و ماه از مهتابـ مــیــــ ترسد

             شبـ استـ و خیمهـــ شبـ بازانــــ و رقصـــــ وحشیــــ اشباح

                                         مژه از پلکــــ و پلکــــ از چشمــــ و چشمــــ از خوابـ مــیــــ ترسد

                          فغان ! زین شهر کجـــ باور، کهــــ حتیـــــ نکتهــــ آموزش

                          ز افسونــــ و طلسمــــ و رمل و اسطرلابـــ میـــــ ترسد

           فضا را آنچنان آلوده، دود نفرتـــــ و نفرینــــ

               که موشک همــ، ز سطحــ سکوی پرتابـــ میـــــ ترسد

                                        طنینـ کار سازی همـــ، ز سازی بر نمیــــ خیزد.

                 که چنگـــ از پرده ها و سیمــ، از مضرابـــ مـیــــ ترسد

سخن دیگر کن ای بهمن! کجا باور توانــ کرد

              کهـــ غوکــــ از جلبکــــ و خرچنگــــ از مردابـــــ مـــیــــ ترسد